vloek of zegen

zo vandaag ben ik weer de oude, dat heeft even geduurd.. 3 dagen stoned zijn van wietolie is niet leuk... Vrijdag avond was ik begonnen met de wietolie. Die avond wat onrustig geslapen en enigszins slaapdronken werd ik wakker. Ik dacht van het slechte slapen.. niet dus.. Niet erbij stilgestaan nog 1 druppel gepakt om 0900. Om 1100 was mam er, samen gingen we naar de markt in eygelshoven. tegen 1215 kon ik me nog net naar mijn moeder omdraaien en zeggen dat ik voelde dat ik enorm stoned ging worden. Ik voelde me benen zwaar worden, me hoofd bruisen en een tintelend gevoel in keel. nog geen 20 min later stond ik knetterstond op de markt en kon totaal niet meer nadenken. Ik was blij dat mijn moeder mijn chauffeur was anders was ik niet meer thuis gekomen. Om tolerantie op te bouwen heb ik in de avond weer 1 druppel gepakt, dit terwijl de ochtenddruppel in de late avond nog altijd niet was uitgewerkt. Ik heb me weer de hele dag super stoned gevoelt, kon niet rijden, amper lopen en nadenke

Er is momenteel veel gaande en ja het wordt me allemaal te veel... Alle behandelingen die ik wil worden niet vergoedt. Het getouwtrek moet nog beginnen, maar heb er nu al geen zin in... is er iemand die tijd over heeft en dit wil doen, zoiezo in overleg met mij, iemand die zonder mijn hulp dit van de grond krijgt, iemand die begrijpt wat dit inhoudt? Verzekering aanschrijven, daarna kijken waar we wel geld kunnen krijgen voor een behandeling ( stichtingen), aangezien de donaties helaas niet zo hard lopen. ik zou het ook fijn vinden als niet iedereen mij persoonlijk op de app gaat vragen of ik de operatie wil doen etc. De app is voor leuke dingen en dit blog voor de kanker. In het ziekenhuis kwam niks bijzonders naar voren, ze hadden een vlekje gevonden op de longen, ze konden en wilden dit nu niet onderzoeken. Ze kunnen weliswaar niks zien op de scan, dat wil niet zeggen dat ik geen uitzaaiingen heb. Er is niemand die mij kan beloven dat als ik de boel laat amputeren dat ik nerg

Ziek zijn is niks, maar omgaan met alles wat eromheen gaande is vergt veel concentratie op positiviteit. De dagelijkse bezigheden gaan door, ook de niet leuke dingen. Mijn doel is te achterhalen wat mijn lichaam nodig heeft. Je gaat opzoek naar waar het begin is van deze zoektocht. Als een malle supplementen pakken en gezond eten is niet genoeg. Ik wil en moet precies weten waar het onbalans in mijn lichaam zit zodat ik het kan repareren. Nadat ik vele verhalen gelezen en gehoord heb was een bloedonderzoek zoiezo wenselijk. Niet zozeer tumormakers maar meer hoe het met alle organen gesteld is en heel belangrijk mijn hormoon huishouding. Je zou zeggen dat het logisch is toch? Maar de werkelijkheid slaat je met de platte hand vol in je gezicht... Ik ben in augustus voor de eerste keer onregelmatig ongesteld geworden, 1,5 week te vroeg. Ik ben al jaren zonder anticonceptie/hormoontroep en heb altijd een cyclus van precies 4 weken en 1 dag. Al 6 jaar lang! Er ging dan intern bij mij ee

Voor de mensen die nieuwsgierig zijn en een dikke 1 uur en 40 min niks te doen hebben... Hij is een beetje enthousiast, maar verder slaat hij alle spijkers op zijn kop. https://www.youtube.com/watch?v=4UY1Srmf2fg&t=4215s

Het nadeel van een vega dieet is dat je je soms moe voelt, depri, volle maag. Dit zijn afvalstoffen die vrij komen in het lichaam doordat je jezelf aan het zuiveren bent. Ik ben niet echt als een idioot op internet gaan zoeken naar kanker etc. Doordat mensen om mij heen kanker hebben gehad heb ik me al vorens ik kanker kreeg goed ingelezen. Sommige mensen die dit blog lezen weten het misschien niet, maar ik heb een vriendin gehad die helaas overleden is aan kanker. Zij heeft 15 jaar lang gevochten tegen kanker. Ik heb haar 3 jaar voordat ze stierf leren kennen, toen was ze al terminaal. Ik heb haar tot het einde verzorgd. Ik weet heel goed wat me te wachten staat, misschien precies daarom wil ik geen chemo en bestraling. Het maakt meer kapot dan dat het je heelt. De terugval is echter moeilijk, omdat niemand het leuk vind zich depri te voelen. Momenteel probeer ik gewoon te accepteren dat de gevoelens er zijn, meer kan ik niet doen. Zoals ik al zei ik heb niet veel gezocht, wel op n

Hier thuis gaat alles zijn gangetje. Zit helemaal in me ritme, alle supplementen pakken, lekker wandelen met de honden en paarden en het mediteren natuurlijk. Ik had gedacht veel moeite te hebben met compleet vegan te gaan maar dat is totaal niet zo. Ik had al meer dan 1.5 jaar een streng vegan dieet voor 2/3.  Ik at tot van 's morgens tot 1800 alleen fruit en rauwe groente, in de avond at ik wat ik wou. Soms een boterham, soms uiteten of bestellen en soms gewoon weer rauwkost. Gewoon waar ik op dat moment zin in in had. Dat heeft altijd goed gewerkt en ben daardoor veel afgevallen. Soms zijn kleine veranderingen ook al genoeg. Helaas was het niet voldoende voor de kanker. Waarom ik kanker heb gekregen is een groot vraagteken. Met die vraag houd ik me ook niet meer bezig, het gaat erom wat ik er nu aan doe alles weer te repareren in mijn lichaam waar het stuk is. Dit doormiddel van mijn vega dieet etc. Volgende week heb ik een intake in een kliniek in eindhoven voor intraveneuze

Eindelijk, een normaal gesprek met een arts. Het draaide eens om mij en niet om de behandeling. Er werden echter ook wat harde woorden gesproken. Ik heb me tot nu toe niet gerealiseerd dat mijn tumor zo groot is, dat als ze gaan opereren geen borstbesparende operatie kunnen uitvoeren. Ik ben altijd fel tegen amputatie geweest, het onnodig uitvoeren ervan eigenlijk bij veel vrouwen. Bij mij is het echter een ander geval. De tumor is 3.5 bij 4 cm inmiddels. Ze dienen rondom ook een hoop gezond weefsel weg te halen waardoor er eigenlijk niet veel meer overblijft van de borst. Het wordt een zielig zakje met een tepel. Daar wordt het natuurlijk ook niet beter op. Het idee dat ze eraf moet is ondraaglijk. Emoties schieten alle kanten op en je kunt je er alleen maar super kut bij voelen. Even geen positiviteit... De pet en mri scan is aangevraagd, hier krijg ik volgende week een oproep van. Ook hier werden weer harde woorden gesproken. Als op de scan terug komt dat ik uitzaaiingen heb dan ho

Gisteren bij een kruiden vrouwtje geweest. Volgens haar was paardenbloemwortel thee goed, samen met de wietolie, amandelen ( ter vervanging van abrikozenpitten) kurkuma gemengd met zwarte peper, zafraan en jedemenge fruit. Groentes vind ik wel lekker maar de voorkeur gaat uit naar het fruit. Ik ben wel veel afgevallen van de kanker, in 3 maanden 7 kg. Hoe dat werkt weet ik niet, hoe kanker je laat afvallen. Ik heb in ieder geval genoeg gegeten. We zullen zien of het allemaal gaat helpen, aan mijn instelling ligt het in ieder geval niet. Heb me nog nooit zo zeker over iets gevoeld als dit traject waar ik nu inzit. In het begin was ik best gestrest, niet angstig of bang maar wel gestrest. Dat is nu weg, alles heeft een plaats gekregen en ik ben weer overgegaan aan de orde van de dag. Poetsen, hondjes, paardjes en de ziekenhuis bezoeken natuurlijk. Vele vinden het nog altijd vreemd hoe ik erin sta, bijna vol ongeloof word ik aangekeken als ik daar bijna lachend vertel dat ik ziek ben. H

Het weekend duurde lang. Veel nadenken, piekeren en vooral proberen te mediteren op positiviteit. Nadat je de uitslag hebt gekregen ga je de mensen om je heen verwittigen. Dit brengt een heel nieuw probleem met zich mee. Over het algemeen reageren mensen zoals dat je dat verwacht, "oh wat erg, wat naar, nee je bent zo jong, waarom jij"? Hier had ik me wel enigszins op voorbereid, waar ik echter geen rekening mee had gehouden is dat als je veel mensen kent je dit ook mega vaak krijgt te horen, en dan zakt je de moed echt wel even in de schoenen. Vooral nu in dit begin traject, je eigen pad bewandelen tegen alle adviezen van mensen en doktoren in is al bijzonder moeilijk. Vele kijken je aan alsof je al ten dode staat opgeschreven, nu begrijp ik ook waar mijn vriendin anneke zo'n hekel aan had toen ze ziek was. Je al dood wanen terwijl je dat nog niet bent. 1350 afspraak in Leuven, ze kwamen me al om 1330 halen, ze hadden inloop ipv uitloop. Kijk dat begint al positief :)

2 januari Vandaag stond het eerste bezoek naar sittard op de planning. Eenmaal aangekomen bij de balie herinnerde ik me dat ze mij de donderdag ervoor hebben proberen te bereiken ivm de afspraak die ik vandaag had om 1050. Ze zouden nog terug bellen maar dat was niet gebeurd. Na een beetje zoeken zei de assistente dat ik pas om 1400 aan de beurt was. Dat pikte ik natuurlijk niet, de afspraak was woensdag al gemaakt, niet mijn probleem dat hun hun zaken niet op orde hebben. Het werd dan lang wachten voor me, ik werd er wel ergens tussen geplaatst. Om 1300 was ik eindelijk aan de beurt, eenmaal binnen verliep het gesprek vreemd. Ik kreeg nogmaals de uitslag te horen en behandel opties. Ook werd er weer gehamerd op het toch afnemen van een mammografie. Ik was meteen duidelijk vanaf het begin dat ik dit niet wilde, alleen een operatie en zeker geen amputatie. Ze probeerde mijn standpunt over chemo en bestraling te begrijpen, lastig als je opgeleid wordt met boeken die worden voorgeschrev