alles zijn gangetje

Hier thuis gaat alles zijn gangetje. Zit helemaal in me ritme, alle supplementen pakken, lekker wandelen met de honden en paarden en het mediteren natuurlijk. Ik had gedacht veel moeite te hebben met compleet vegan te gaan maar dat is totaal niet zo. Ik had al meer dan 1.5 jaar een streng vegan dieet voor 2/3.  Ik at tot van 's morgens tot 1800 alleen fruit en rauwe groente, in de avond at ik wat ik wou. Soms een boterham, soms uiteten of bestellen en soms gewoon weer rauwkost. Gewoon waar ik op dat moment zin in in had. Dat heeft altijd goed gewerkt en ben daardoor veel afgevallen. Soms zijn kleine veranderingen ook al genoeg. Helaas was het niet voldoende voor de kanker.

Waarom ik kanker heb gekregen is een groot vraagteken. Met die vraag houd ik me ook niet meer bezig, het gaat erom wat ik er nu aan doe alles weer te repareren in mijn lichaam waar het stuk is. Dit doormiddel van mijn vega dieet etc. Volgende week heb ik een intake in een kliniek in eindhoven voor intraveneuze vit C. Dit ondersteund ook het 1 en ander. Ik geloof niet in 1 heilig wondermiddel, wel dat alle middelen samen werken alles te herstellen. Ik stel me dan ook voor dat telkens als ik wat eet of drink mij dit heelt. Mijn broer komt vanavond de wietolie brengen. Super lief!!! Hij wist meteen iemand die het voor me kon maken en heeft er gelijk werk van gemaakt. Met mijn moeder ben ik naar de groente en fruitmarkt geweest afgelopen zaterdag. Zo'n oma karretje voor de boodschappen in te doen is dan toch wel handig :) je sleept je rot als je zoveel groente en fruit moet eten, er zit natuurlijk overal veel vocht in. Lamme armen kunnen we nu niet gebruiken:)

Maandag 15 jan moet ik de scan in, had eigenlijk morgen gemoeten maar de pet/mri ding was kapot. Had vriendelijk gevraagd of ik nergens anders sneller kon, hopelijk konden hun dit voor mij regelen. Helaas kreeg ik het antwoord dat er maar een paar van in europa staan, waarvan 1 in leuven en 1 in Amsterdam. Tja wist ik veel... maar helaas alles zat vol en 15 jan was de eerste mogelijkheid. Vrijdag 19 jan krijg ik dan de uitslag, niet dat de uitslag er toe doet maar het fijn even te weten hoe ernstig hun menen dat ik ziek ben.

Mijn mindset is werkelijk fenomenaal. Ik ben de hele dag vrolijk en doe lekker me ding. Het mediteren helpt, het bellen en afspreken met vrienden helpt en vooral de steun wat je voelt van mensen die in je geloven. Misschien geloven mensen niet helemaal in wat ik doe, maar ze kennen mij en ze geloven in mij. Dat is wat telt.







Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

het zwarte gat

En daar is hij dan, het zware gat. De diepe put of depressie, ieder zo zijn eigen naam. Ik blijf worstelen met 1 hele belangrijke vraag aan mezelf: Heb ik eigenlijk echt iets om voor te leven? Het antwoord blijft altijd uit, zo interessant is mijn leven niet. Worstelen met emoties en problemen is mijn ding. Uit ervaring weet ik dat er altijd licht aan het einde van de tunnel is, maar dit is helaas geen tunnel. Het blijkt een oneindig zwart gat te zijn waar ik in het midden rond zweef. Emotieloos, muis stil, bijna apathisch. God alleen weet waarom ik deze vraag zo belangrijk vind. Mensen om me heen vragen me wel eens, hou je dan niet van jezelf? Jawel hoor! Ik vind mezelf zelfs fantastisch en geniet ook van kleine dingen, heb hobby's en leuke dieren, een leuke groep vrienden. Ik kom niks te kort. Je merkt pas, als je al je wilskracht voor iets nodig hebt, waar het aan scheelt in jezelf, waar je te kort komt zeg maar. Ik vind het niet zo erg om te gaan namelijk, van 1 kant heb ik
Meer lezen

ziekenhuis bezoek nr 1

2 januari Vandaag stond het eerste bezoek naar sittard op de planning. Eenmaal aangekomen bij de balie herinnerde ik me dat ze mij de donderdag ervoor hebben proberen te bereiken ivm de afspraak die ik vandaag had om 1050. Ze zouden nog terug bellen maar dat was niet gebeurd. Na een beetje zoeken zei de assistente dat ik pas om 1400 aan de beurt was. Dat pikte ik natuurlijk niet, de afspraak was woensdag al gemaakt, niet mijn probleem dat hun hun zaken niet op orde hebben. Het werd dan lang wachten voor me, ik werd er wel ergens tussen geplaatst. Om 1300 was ik eindelijk aan de beurt, eenmaal binnen verliep het gesprek vreemd. Ik kreeg nogmaals de uitslag te horen en behandel opties. Ook werd er weer gehamerd op het toch afnemen van een mammografie. Ik was meteen duidelijk vanaf het begin dat ik dit niet wilde, alleen een operatie en zeker geen amputatie. Ze probeerde mijn standpunt over chemo en bestraling te begrijpen, lastig als je opgeleid wordt met boeken die worden voorgeschrev
Meer lezen

ziekenhuis bezoek 2

Het weekend duurde lang. Veel nadenken, piekeren en vooral proberen te mediteren op positiviteit. Nadat je de uitslag hebt gekregen ga je de mensen om je heen verwittigen. Dit brengt een heel nieuw probleem met zich mee. Over het algemeen reageren mensen zoals dat je dat verwacht, "oh wat erg, wat naar, nee je bent zo jong, waarom jij"? Hier had ik me wel enigszins op voorbereid, waar ik echter geen rekening mee had gehouden is dat als je veel mensen kent je dit ook mega vaak krijgt te horen, en dan zakt je de moed echt wel even in de schoenen. Vooral nu in dit begin traject, je eigen pad bewandelen tegen alle adviezen van mensen en doktoren in is al bijzonder moeilijk. Vele kijken je aan alsof je al ten dode staat opgeschreven, nu begrijp ik ook waar mijn vriendin anneke zo'n hekel aan had toen ze ziek was. Je al dood wanen terwijl je dat nog niet bent. 1350 afspraak in Leuven, ze kwamen me al om 1330 halen, ze hadden inloop ipv uitloop. Kijk dat begint al positief :)
Meer lezen