Australie

Eindelijk weer eens blog :)

Ik had een tijdje geen zin om te schrijven. Veel emoties zijn losgekomen en een moeilijke periode was aangebroken. Ik zat er een beetje doorheen, had verder niks met het wonder te maken maar het verwerken van meerderen dingen. Hier heb ik bewust voor gekozen 2 jaar geleden en het gaat nu eenmaal op zijn eigen tempo.

Het weer speelde ook niet echt mee, we hadden van eind augustus al herft/winter. Dat hakt er natuurlijk ook in, dat is voor geen 1 mens goed, je merkte het overal waar je ging dat mensen het weer gewoonweg niet meer aankonden. Als je dan dieren hebt waardoor je altijd buiten bent, hondjes en de paarden verzorgen, wordt je iedere dag weer eraan herinnerd dat het gewoon ff allemaal kut is. Je kunt niet opladen, de energie was echt helemaal op. Ik was ook veel afgevallen en had het onmenselijk koud vaak. Toch voelde ik me niet depri, het waren gewoon emoties die eruit moesten. Maar iedere dag het zelfde regime en dan door kou.. ik had het gewoon even helemaal gehad!

Wat te doen wat te doen?? Dat ging door mijn hoofd, iets moest even drastisch veranderen maar wist zo goed even niet hoe ik het moest aanpakken. Het vega dieet kwam me de neus uit en had steeds meer moeite me hieraan te houden. Ook had ik het contact met mijn gids ( mijn spirituele gids) verloren, dat dacht ik, daar maakte ik me ook druk om. Doe ik alles wel goed en waarom voel ik me zo, alles continu analyseren en dat maakte mij helemaal gek.

Iets in mij zei dat ik er even tussenuit moest, ik had een vriend beloofd misschien op vakantie in Curacao te gaan, maar dat was best duur en zoveel geld wilde ik niet uitgeven aangezien ik had het nodig heb voor het wonder. Dan maar naar Australie!!

Ja dat voelde goed.. binnen 2 dagen had ik een ticket gekocht en een week later 3 april zat ik in het vliegtuig! Oh heerlijk... het was er wel herfst en niet meer zo heel warm, ben naar Albany gegaan, dat ligt in het zuid westen en heeft een gematigd klimaat omdat het aan de kust ligt. Het ticket hoefde ik maar voor de helft te betalen, heb daar bij een vriend kunnen overnachten en hij heeft de helft mee betaald. Achteraf was het de beste beslissing ooit, ik was na een paar dagen al helemaal opgeladen. Hieronder volgen een paar dagen uit mijn spirituele dagboek. Ik heb er even kort over getwijfeld of ik dit zou posten, maar dit is nu eenmaal mijn leven en ervaar de dingen zo.

Ik ben totaal niet meer bezig met mijn tumor en dat wil ik ook niet, het gaat goed of niet en erover schrijven en praten word het ook niet beter van, sommige noemen dit struisvogelen.

Als ik me er druk over zou maken en er constant over zou praten etc word het ook niet beter op. Ik geloof er heilig in dat als ik mijn emoties heb opgeruimd en helemaal in balans ben dat alles vanzelf weg gaat, ik voel me niet ziek, ik ben niet ziek en voel ook dat ik een mooie toekomst ga krijgen. Mijn gevoel is sterk en laat me erdoor leiden, de rest is totaal niet belangrijk. Hoe je je van binnen voelt is belangrijk en moet een rooie draad door je leven zijn, zolang je dingen doet waar je je goed bij voelt komt altijd alles goed. Je moet alleen durven, durven je eigen gevoel te volgen en durven te zeggen tegen de buitenwereld, jouw gesprek maakt me depri of van dit onderwerp raak ik geïrriteerd. Hoe vaak hebben mensen niet gesprekken waar ze eigenlijk helemaal geen zin in hebben? Dat werkt voor beide kanten niet. Dit zelfde geld natuurlijk ook voor werk, vrienden etc. Ik doe niks meer waar ik me niet goed bij voel, dat deed ik al voordat ik gediagnosticeerd werd, nu nog bewuster.

Vele lieve mensen hebben mij kaartjes en lieve berichtjes gestuurd, hier ben ik enorm blij mee en super dankbaar! Iedereen leeft mee en ieder op zijn eigen manier.

De donaties zijn goed besteed :) Er blijven nog altijd links en rechts mensen mij steunen met donaties in verschillende vormen, dat doet echt zo goed. Zoooo enorm blij mee!

Super Super bedankt allemaal!! :)

Woensdag 4 april

Mijn Australische vriend was mij gister komen halen van het vliegveld, wat gaaf om iemand te zien die je zo lang alleen maar aan de telefoon hebt gesproken.

Vandaag opgestaan, wilde een dagje de stad gaan verkennen, is niet echt groot maar wat winkeltjes en toch toeristisch, veel natuur en mooie gebieden om te verkennen. Vele heuvels en bergen die mij riepen om te beklimmen!

Eenmaal in de winkelstraat kwam ik lang de st johns kerk, toen ik naar binnen keek werd ik emotioneel. Nieuwsgierig waarom ik emo werd liet ik mij naar binnen voeren om te bidden. Mijn gevoel zei dat ik dat moest doen zeg maar, terwijl ik nooit ga. Naar de kerk gaan en bidden vind ik maar onzin en het is altijd geld verspilling, zoveel kerken moeten onderhouden worden etc en de mensen lijden honger of hebben geen dak boven hun hoofd. Je hebt geen kerk nodig om te bidden dat kun je thuis of buiten in de natuur ook.

Eenmaal in de kerk kwamen een paar tranen, probeerde niet te geforceerd te bidden en een open mind te houden.

Eenmaal uit de kerk wilde ik naar huis maar mijn gids zei dat ik richting het strand moest blijven lopen, ik had daar geen zin in, pijn aan me rug en moest nog een flink stuk terug lopen. Toch zei mijn gids dat ik moest blijven lopen, als mensen mij hadden kunnen zien op dat moment hadden ze zich afgevraagd of ik een gek was. Ik draaide me letterlijk om naar boven maar mijn gids draaide me weer om richting het strand naar onder, ik draaide mij weer om naar boven en mijn gids weer naar onder. Hilarisch... NOT.. maar goed ik dacht gehoorzaam maar, het zal ergens goed voor zijn. Eenmaal onderweg zag ik aan de linkerkant een kleine africaanse shop. Rondje binnen gemaakt en liep via de andere kant terug naar huis, hehe gelukkig! Ik kon naar huis lopen, geen drang meer om naar het strand te lopen. 1 blok verder werd mijn aandacht getrokken om een klein overdekt steegje in te gaan. Nieuwsgierig als ik ben waarom ik hier naar binnen moest liet ik mij leiden door mijn gids. Links en rechts was een massagesalon, beide reiki etc. Ik las wat folder en info van andere mensen die ook reclame maakte voor massage, kaartleggen, workshops enzo. Ik had wel genoeg gelezen en wilde naar huis, Nope mijn gids vond dat ik nog naar binnen moest. Daar vond ik een groen dun boekje, snel bladerend kwam ik erachter dat deze vrouw het zelfde spirituele boekje heeft geschreven als ik wat ik nu aan het doen ben! Enigszins iets anders, maar de grote lijnen zijn er. Ook een dagboek, dagelijks bijhouden van alle bijzondere, mooie en spirituele ervaringen. Er lag een envelop bij met daarop geschreven 10 dollar voor het boekje erin te doen en onder deur te schuiven. Dat deed ik, was enorm benieuwd wat er allemaal in stond.

Ik belande weer in het overdekte steegje en zag aan het einde een spiritueel winkeltje. Die had ik eerst niet gezien. Shona heette de eigenaresse en we raakte aan de klets over hoe ik hier terecht kwam. Er was meteen een klik! Ze nam me mee naar een kleine healing ruimte achterin het winkeltje zodat we rustig konden zitten en kletsen, ik was zoiezo moe en vond het fijn even te rusten. Nog geen 5 min in ons gesprek kwamen er klanten binnen, deze moest ze natuurlijk helpen. Erg vond ik het niet, ik had me nieuwe boekje. Het was echter zo spannend dat ik totaal niet hoorde dat ik geroepen werd vanuit de winkel! IK? Werd ik geroepen?? ik ben net 10 min in Australie! 

Deze vrouw was met haar moeder aan het winkelen en was blij dat de winkel open was, ook zij werd naar deze winkel geleid door haar gids en begon te vertellen dat ze de laatste tijd spontaan mensen deed healen. Daarop werd ik geroepen, Shona introduceerde ons als 2 vreemde.. wat zeg ik 3 vreemde hahaha. Maar zo gaat dat nou eenmaal, we gingen alle 3 mee met de situatie en raakte in een diep gesprek. Het ging over mij uiteraard en het wonder in mij, ze wilde me graag nagaan met haar ketting, haar gids gaf dit aan haar door. Ze begon bij mijn borst maar daar deed de ketting niks, bij mijn hoofd wel. De ketting ging als een idioot ronddraaien! Ik keek soms naar haar hand omdat ook ik echt sceptisch ben, maar nee de ketting deed het echt zelf. Eenmaal klaar bij mijn hoofd weer terug naar mijn borst, daar wilde de ketting ook draaien. We hadden een intuïtief een gesprek over mijn wonder in de borst, had haar ook uitgelegd waarom ik het zo noemde. We kwam tot de conclusie dat ik mezelf ziek heb gedacht, ik zal mijn gedachten compleet moeten veranderen en wat uit mijn mond komt.. ik zeg altijd dat ik kanker heb en dat ik probeer beter te worden maar dat is niet goed. Ik moet zeggen dat ik aan de betere hand ben. I am healed. Het gesprek en de ketting healing duurde wel 40 min. Ik was haar enorm dankbaar en vond het zo bijzonder, vooral omdat mijn en haar gids ons bij elkaar hadden gebracht. 

Vrijdag 13 april

In de avond was ik weer naar de meditatiegroep gegaan, Shona was mij komen halen omdat het al donker was en het te ver was om te lopen. Eenmaal in de auto raakte we niet uitgekletst. Leuk is dat als je iemand leert kennen en zoveel kunt delen op spiritueel vlak. Mijn stemming was dan ook uitermate goed en had enorm veel zin in de groepsmeditatie en verhalen van de groep. Er wordt niet alleen gemediteerd maar het is een ook spirituele discussie groep. Ik wil dit hier in limburg ook gaan oprichten.

Het was een geleiden meditatie met als begin dat we op een berg stonden, uitkijkend op nog meer bergen en natuur. We moesten ons in een arend veranderen en over het dal vliegen. We lieten ons meevoeren door de warme lucht en gingen direct naar onze fijne plek. Iedereen die vaak mediteert heeft een speciale plek waar ze heen gaan. Meestal is het een natuurplek waar je je fijn voelt. Hier ontmoet je mensen, gidsen of kun je tot ingevingen komen. Sommige hebben huizen of kamers, ligt er maar net aan waar je je prettig voelt. De mijne is een klein dalletje met hoog gras, een stroompje water van 4 a 5 mtr breed met bomen aan weerszijde. Tegen de heuvel aan staat een oud houten huis in victoriaanse stijl en even verder op helemaal boven op de heuvel een grote oude treurwilg, mijn lievelingsboom.
Eenmaal met mijn voeten beland in het gras veranderde ik weer in een mens, ik voelde het grove gras onder mijn voeten al lopend naar mijn wilg op de heuvel. De takken van de treurwilg hangen tot op de grond en moet ze opzij doen om tot de boom te komen. Je bent dan helemaal omringt met boom als je eronder staat, echt een heerlijk gevoel. Meestal raak ik de boom aan en voel energie stromen, dit keer veranderde mijn banden in de barst tot aan de polsen en mijn voeten werden wortels. Ik vond het fijn zo verbonden te zijn met de energie en had het nog niet eerder zo meegemaakt.

Rechts in mijn ooghoek zag ik ineens iemand staan, het was mijn gids. Ik liep naar hem toe en knuffelde hem, ik vertelde hoeveel ik van hem hield. Hij vertelde me dat er iemand in huis zat te wachten op mij. Ik was nog nooit het huis binnen gegaan, ik was altijd al content in het gras onder aan de berg bij het water met de beestjes, de wind, de geur en het serene gevoel.

Super nieuwsgierig liep ik naar mijn mooie huis, eenmaal binnen zag ik dat de open haard aan was met 2 donker rooie stoelen met hoge rugleuningen. Ik ging zitten en keek opzij, het was mijn opa! Ik strekte mijn arm uit naar de zijne en we hielden elkaars hand vast, hij vertelde me dat alles goed kwam en wreef me zijn vingers over de mijne, het was enorm fijn zijn ruwe handen te voelen, zo weet ik dat hij het echt is. Hij vertelde dat hij van me hield, kijkend en genietend van het moment hebben we een paar minuten elkaar hand gewreven. Hij zei dat ik weer naar de tuin moest lopen en liet hem achter, mijn gids stond op me te wachten bij het water. We lagen nog kort in het gras hand in hand, ik wilde nog niet naar hem toe zei ik, ik wil nog leven en me taak afmaken. Hij gaf me een geruststellend gevoel, ik had daar tijd voor en zou alle dromen in mij leven laten uitkomen. Ineens had ik de drang het water in te gaan en deed mijn kleren uit, ik liet me meevoeren door het water. Ik kon onderwater ademen en dronk ervan, het was prana.. na een tijdje ben ik het water weer uitgegaan en heb me aangekleed. Een voorzichtige stem vroeg ons weer uit de meditatie te komen, precies op het goede moment.

Iedereen kreeg de kans haar of zijn meditatie te vertellen, het is niet verplicht, soms heb je als groep een andere kijk op wat je meemaakt waardoor je weer meer inzichten krijgt. Shona vertelde haar reis, er kwamen elementen in voor die we blijkbaar samen hadden meegemaakt. Een collectieve meditatie! Ze was door mij meegenomen naar een wilg en aan het einde van haar reis nam ze mij mee het water in, echt bizar hoe we verbonden zijn.

Eenmaal thuis ( 22:30u) zag ik dat ik van een vriendin van mijn moeder een appje had gekregen om 20:19, ze had een foto van mijn opa gestuurd, die met zijn hand naar mij/ons toereikt... De meditatie vond plaats van 20:00 tot 20:40. Ik heb mijn opa precies op het moment ontmoet toen ik de foto toegestuurd kreeg. Hoe mooi is dat... zo werkt spiritualiteit.

Dit zijn slechts 2 dagen van mijn reis in Australie, ik maak bijna dagelijks van dit soort dingen mee, sinds ik het wonder heb wordt dit allemaal versterkt. Het is enorm bijzonder om allemaal mee te maken en documenteer het dan ook zorgvuldig zodat iedereen het straks kan nalezen in een boek.

Mijn dagen zijn soms emotioneel en soms fijn, net zoals ieder ander. Maar tussendoor gevuld met mooie toevalligheden en dingen die op de plaats vallen. 

Angst voor het wonder heb ik niet, wel is het tijd dat de omkeer gaat komen. Die is dichtbij dat voel ik.. ik moet alleen geduld hebben.