balans vinden
1 maart
vorige week was ik mijn beurs verloren. Ik had pas in de gaten dat hij weg was toen ik hem nodig had een dag later. Nadat ik in mijn hoofd was nagegaan waar ik was geweest kon het alleen maar de coffeeshop zijn. Ze zijn meestal vroeg open en ze kennen me goed dus ben langs gegaan om te kijken of iemand hem toevallig gevonden had. Helaas, niemand had iets afgegeven. Ben toen maar de prullenbakken langs gegaan maar ook daar trof ik niks aan. Vreemd dacht ik nog, waarom zouden klanten van de shop mijn beurs meenemen. Daar heeft niemand wat aan. De medewerkers van de shop vonden het ook raar, vroegen nog weet je het zeker dat je hem hier bent kwijt geraakt. Jup, 100%, ik was nergens anders geweest en hier had ik hem voor het laatst gehad.
Toch was ik niet gestrest. Het gevoel dat alles goed kwam en de beurs vanzelf weer naar mij toe kwam was ineens sterk aanwezig. Een vriend en vriendin hadden het zelfde gevoel, dat alles goed zou komen met de beurs. De beurs ben ik op donderdag avond verloren. De dag erna wel mijn bankpasje geblokkeerd, maar geen aangifte gedaan zodat ik een nieuw ID, rijbewijs en kentekenbewijs kon aanvragen. Jeetje dacht ik nog, wat een geld. Jammer.. en dom van me.
Ik dacht er amper aan, na het weekend miste ik ineens me beurs en voelde of ik aangifte moest doen. Mijn gevoel zei van niet, zing het nog maar even uit. Dus dat deed ik...
Dinsdag kreeg ik dan een telefoontje van de politie Kerkrade, ohnee wat is nu weer, dacht ik nog. Ze hadden me beurs gevonden! Hij lag in Verviers... WAT? Waar?? daar ben ik nog nooit geweest.
Blijkbaar had iemand van de shop dat ding meegenomen en daar naar de politie gebracht. Waarom en hoe en wat dat is een mystery, was natuurlijk makkelijker geweest als hij afgeven was bij de shop. Maar we hebben hem weer terug! Het geld zat er zelfs nog in :)
Ik was blij dat mijn gevoel me nooit in de steek liet, dat wat ik voel zo gebeurd het ook. Heerlijk die magie om je heen. En dan met dat mooie weer, lekker droog. Wandelen in het zonnetje.. het is een fijn leven :)
De dag erna belde het ziekenhuis, mijn oncoloog! Maar hallo hallo... ze maakte zich zorgen en vroeg hoe het met me ging. Zijn gangetje zei ik, vond het enorm lief en fijn dat ze belde. Lang duurde het gesprek niet, ik zei het ging goed en als er iets ernstigs was dan belde ik haar wel. Ik was wel van plan over 2 maanden ongeveer nog eens langs te gaan, controle. Daar ging ze mee akkoord.
donderdag 8 maart
Doorgaans gaat het echt goed, ik krijg me gedachten altijd weer naar positief gezet en voel me een blij en gelukkig mens. De dagen doorkomen is dan ook niet de juiste uitdrukking, mijn dagen vliegen om. Toch heb je niet altijd controle over jezelf. Controle is een illusie uiteraard, maar eer dat je het begrijpt en voelt wat met die zin bedoeld wordt ben je soms jaren verder.
Een klein voorbeeld is dat tussen voelen en weten een groot verschil zit. Vanuit mijn spirituele kant voel ik dat alles goed gaat komen. Ik voel me eigen ik, helemaal genezen, in de toekomst. Maar mijn eigen denken, mijn eigen sterke wil of geest, zegt wat heel anders. Onzeker vaak, doe ik het wel goed? waarom blijft alles groeien? wanneer stop het eens eindelijk? Wat als ik gewoon gek ben en spiritualisme niet bestaat, dan ga ik gewoon dood? Zou dat pijn doen? Vragen vragen en nog eens vragen.. zorgen eerder. Deze gedachten een positieve draai geven is een uitdaging, je wuift ze eigenlijk weg, je maakt plaats voor andere gedachten. Leuke ongeconditioneerde gedachten. Een mooie blauwe vlinder in een uitgestrekt veld. Daar zitten geen negatief geladen gedachten bij, alleen maar mooie kleuren, lekkere warme zon en de eenvoud van het fijne moment. De truc om positiever te denken.
Vandaag is een zeldzaam dagje, ik had niet verwacht dat ik hem nog eens zou krijgen op een korte termijn. Sinds gister had ik pijn aan mijn borst en long. Pijn is goed uit te schakelen, ook heb ik een hoge pijngrens. Op het moment dat ik dan niet meer fatsoenlijk kan nadenken dan weet ik dat de pijn echt heel erg is. Het trekt aan de tepel, de huid is dik en jeukt. Waarschijnlijk de huidkanker, heb er geen verstand van verder. Vandaag werd ik wakker met dezelfde pijn als gister. Nee! dacht ik nog.. nog steeds! Als dit dagelijks wordt dan wordt ik gek. Deze middag zou het heftig gaan regenen, nu scheen de zon nog en had echt zin een flink stuk te wandelen. Eerder in de week had ik een massage gehad die enorm goed heeft geholpen tegen de pijn aan me heup . Triggerpoint massage is echt DE shit... Voor mij althans. Vandaag heb ik dan ook meteen vele kilometers gemaakt. Nog geen 10 mtr het bos in begonnen de tranen.. vele.. vele.. tranen. Snikken, schreeuwen in mijn handschoenen en naar adem snakken. Het was allemaal aanwezig. Immens verdriet. Ik heb niet het gevoel dat ik dingen opkrop, ik voel me altijd mega goed. Deze tranen had ik al eens gehad, een vriendin was toen hier en voelde me die dag zeer uit balans. Dat was de dag dat ik veel over de dood had nagedacht, die dagen heb je uiteraard ook. Die dag had ik ook tijdens het wandelen continu tranen. Gewoon verdriet over hoe kut het wel niet allemaal is...
Dat was vandaag ook, het moest er gewoon even allemaal uit... allemaal onmacht dingen:
De hele dag eten bereiden en afwassen is vermoeiend, heel soms werkt het ontmoedigend omdat het enorm veel werk is in je eentje, je mist soms een partner, samenwonend en ondersteunend. Het niet hebben van geld, supplementen die je nodig hebt maar niet kan kopen, me gevangen voelen, de pijn aan me heup was echt een stresspunt maar dat is gelukkig nu opgelost, het realiseren dat ik bezig met een life changing iets. Niet ff 1 jaar gezond doen, nee... ik moet dit blijven doen, zodra ik echt goed van de wagen af val qua dieet is de kanker terug. Ik ga er nog steeds van uit dat me dit gaat lukken ook al zit er momenteel geen schot in. Mijn lichaam heeft verschillende dingen nodig in verschillende fases, juicen is echt mega goed, echter wil het lichaam het niet. Ik krijg een opgeblazen gevoel en heb veel gas van alle kanten. Ja grappig denk je misschien.. maar het was een extreme vorm. Je voelt je dan ook echt ziek.. Dus dan stop je daar maar mee. Nu ik al 2 weken aan de bacteriën en probiotica zit gaat het al een stukje beter. Volgende week ga ik weer eens proberen of ik kan juicen, dat zou echt een weldaad zijn voor mijn lichaam en immuunsysteem.
Het verdriet was er nog niet uit, het heeft de hele dag geduurd, huiltje hier huiltje daar. Ineens merkte ik op dat de pijn in mijn borst weg was. Dat zelfde gebeurde een maand terug ook toen ik zo gehuild had, de pijn in me borst was voor meer dan 80% weg. Is de kanker dan niet toch voor een deel een trauma?
Vanaf oktober kon ik niet goed slapen, 4 tot 5 uur, bij een slechte nacht nog geen 2 uur slaap. Niet onrustig ofzo, gewoon niet kunnen slapen. Ik was er ook niet geïrriteerd onder, gewoon lekker chill in bed. Of ik stond op en ging wat doen, op een gegeven moment dan vind je het zonde in je bed te liggen. Ook al is het 0500 u.. altijd wel iets te doen in huis. Sinds 2 jaar rook ik wiet, het roken begon eigenlijk vanwege de spierspanningen. De fibromyalgie was ver weg, maar de spierspanningen in mijn rug, eerder kramp gevoel, daar werd ik zo gek van dat vaak letterlijk tegen de muur opging met een tennisbal van de honden. Niks hielp ook... maar de wiet wel. Dus ja, met mate wel he, paranoia is watching me. Met de vermoedelijke longkanker is roken niet handig. Links en rechts rook ik nog wel een sigaret met me broer, gezelligheids dingetje. Maar ook daar moet ik echt mee stoppen.. Niks gaat in 1x bij mij, heb daar soms echt een tijdje voor nodig. Vele pogingen zijn nodig om de stap te maken, maar als ik die stap eenmaal genomen heb is hij ook blijvend. Stoppen met drugs en roken was vele male makkelijker dan stoppen met wiet roken... nu ik al een aantal dagen niks meer rook kan ik ook weer slapen.. gek he :) ik wist dat ergens wel, maar ja roken is zo lekker. En dat je niet kunt slapen dat neem je dan voor lief. Nu was ik het gewoon zat, ik moet goed en lang slapen anders kan ik nooit genezen van kanker. Kanker is echt een kut woord trouwens, ze schelden er te veel mee, ik scheld ook veel, toch ben ik een vredelievend mens. Ik ga vanaf nu "het wonder" gebruiken. Klinkt wat positiever niet? :)
Toch was ik nooit moe van het niet slapen nacht na nacht.. ik dacht dat ik gaande weg wel ergens een tik met de hamer zou krijgen of zoiets, maar dat is niet gebeurd. Ook was ik niet wazig, mijn concentratie was zoiezo al slecht. Niks meetbaars gaande van 5 maanden lang slecht slapen. Normaal als ik 2 nachten al slechte sliep was ik een zombie. Kon zelfs me kont niet meer afvegen.. je snapt me wel. Hyperactief heeft zo zijn voordelen natuurlijk. Nu heb ik alweer 2 nachten goed geslapen en ben ik overdag ook weer meer moe. Het lichaam is zo vreemd en wazig soms.. snap er echt niks van.
En dan hebben we nog de kou, de bekende kou die je hebt als je het wonder hebt. Tot in je botten en je komt hem amper kwijt. Soms sta ik wel 4x per dag in de hete douch. Mijn huid is vuurrood en bijna verbrand, hou het bijna niet meer vol.. en nog steenkoud. En dan ineens is het weer over. Soms dagen niet en dan een hele dag! Dansen helpt soms, ik dans salsa en bachata, na 3 liedjes ofzo gedanst te hebben hier thuis voel ik me wel een stukje beter. Het blijft echter op de achtergrond aanwezig.
In het begin van het traject had ik veel last van een nerveus gevoel. Ook had ik dat elektriciteit gevoel in me borstkas, beide zijn gelukkig wel. Heel soms als ik mijn negatieve gedachtes net iets te lang toe laat dan komt het terug. Ik voel dan meteen van: oohhh fouteboel wen! Vlindertjes, vlindertjes, mooie blauwe vlindertjes... na een min ebt het gevoel weg. Ik moet er niet aan denken me zo de hele dag te voelen.
Ondanks dat mijn tiet momenteel 3x zo groot is dan de ander ben ik nog altijd niet bang. ik zit er wel eens aan, voelt raar, De tumor is zo hard en zwaar. Jonge wat eet jij allemaal!? Je moet op dieet! Het komt eraan zijn dieet, stapje voor stapje.
Nu de wiet out of the picture is had ik weer last van mijn spierspanningen, om die op te lossen ben ik naar een fysio in voerendaal gegaan die het anders aanpakt, tip van een goeie vriend! Ze beginnen met toegepaste basis kinesiologie. Er kwam uit dat ik een schimmel in mijn lymfe-systeem had en daardoor mijn afvalstoffen niet kwijt kon. Verzuring.. Iedere patiënt van het wonder is verzuurt. Hij was spot on, daar was ik echt blij mee. Het zit echt mee allemaal, ik ontmoet mensen die ik moet ontmoeten en er komen mooie dingen van. Ook hier bij deze aardige meneer. Ik had nog een probleem maar ben vergeten wat.. ben echt een zeef soms. Hiervoor heb ik 2 ontgiftkuren voor gekregen. Een sterk geconcentreerde tablet van oregano en een lymfe ontgiftingskuur, beide vega en homeopatisch. Inmiddels contact gehad met mijn arts en het groen licht was gegeven. Ik ben zeer benieuwd wat dit gaan doen. Over 2 weken zijn de kuren klaar en mag ik terug komen, dan wordt verder gekeken naar mijn problematiek.
Uiteraard heb ik verteld over het wonder. Nogal belangrijker als je ergens voor gaat, maar je merkt dat sommige je anders benaderen omdat je het hebt. Toch een soort van terughoudendheid. Dat was hier totaal niet. Sterker nog hij wist ook veel over dit traject en hebben er kort over gebabbeld want hij had het mega druk. Dat begreep ik ook wel, was nu al onder de indruk. Dat fijne gesprek resulteerde in een telefoonnummer van een vrouw in duitsland die bio resonantie doet. Je moet meteen denken aan silvia millecam he, maar toch hebben er veel mensen baat bij gehad en had er wel eens over gehoord. Wat het inhoudt weet ik niet, heb het nog niet opgezocht. Maar als je naar iemand gestuurd bent, en die persoon stuurt je verder, dat is een avontuur, dat is een aanwijzing die je moet volgen. Dus dat doe ik dan ook, op zijn tijd. Wanneer ik voel, of doorkrijg NU moet je bellen. We hebben het fijne gesprek beëindigd met een stevige handdruk en een smile, hij sprak de woorden uit die ik al zo vaak gehoord had, voor mij was het al gewoon. Hij zei: Ik geloof dat we elkaar tegen komen met een reden, dit heeft zo moeten zijn. Jup, dat denk ik ook....
Het is nu 19:40u, ik ben dit blog aan het schrijven. ik merkte dat ik steeds moeilijker de tekst kon lezen. Ik dacht, misschien beetje concentratie problemen, ik eet me even iets en loop een rondje met de honden en dan weer een frisse blik. maar nu ik er weer erachter zit is het nog erger. Toen het tintelen in mijn nek begon wist ik genoeg.. Een wietdruppeltje te veel. En daar zit je dan, veel te stoned om nog maar iets te doen en 50x over deze kleine tekst gedaan. Boh hey... Toch is stoned zijn van de olie heel anders dan roken. Veel minder fijn vind ik, vind het niet leuk en vind het zelfs enorm kut. Ik zou ook echt niet kunnen autorijden zo, dat kan met roken wel. We worstelen ons er wel doorheen.
Vorige week heb ik trouwens pizza gehaald en het was de lekkerste pizza ooit!! :) Van het weekend is daar nog bami met kip bij gekomen. Het smaakte enorm lekker, misschien ook omdat het met veel liefde gemaakt was door mam en mario :)
Ik ben ook maar gewoon een mens met behoeftes en slechte gewoontes... Het hoort er allemaal bij :)
vorige week was ik mijn beurs verloren. Ik had pas in de gaten dat hij weg was toen ik hem nodig had een dag later. Nadat ik in mijn hoofd was nagegaan waar ik was geweest kon het alleen maar de coffeeshop zijn. Ze zijn meestal vroeg open en ze kennen me goed dus ben langs gegaan om te kijken of iemand hem toevallig gevonden had. Helaas, niemand had iets afgegeven. Ben toen maar de prullenbakken langs gegaan maar ook daar trof ik niks aan. Vreemd dacht ik nog, waarom zouden klanten van de shop mijn beurs meenemen. Daar heeft niemand wat aan. De medewerkers van de shop vonden het ook raar, vroegen nog weet je het zeker dat je hem hier bent kwijt geraakt. Jup, 100%, ik was nergens anders geweest en hier had ik hem voor het laatst gehad.
Toch was ik niet gestrest. Het gevoel dat alles goed kwam en de beurs vanzelf weer naar mij toe kwam was ineens sterk aanwezig. Een vriend en vriendin hadden het zelfde gevoel, dat alles goed zou komen met de beurs. De beurs ben ik op donderdag avond verloren. De dag erna wel mijn bankpasje geblokkeerd, maar geen aangifte gedaan zodat ik een nieuw ID, rijbewijs en kentekenbewijs kon aanvragen. Jeetje dacht ik nog, wat een geld. Jammer.. en dom van me.
Ik dacht er amper aan, na het weekend miste ik ineens me beurs en voelde of ik aangifte moest doen. Mijn gevoel zei van niet, zing het nog maar even uit. Dus dat deed ik...
Dinsdag kreeg ik dan een telefoontje van de politie Kerkrade, ohnee wat is nu weer, dacht ik nog. Ze hadden me beurs gevonden! Hij lag in Verviers... WAT? Waar?? daar ben ik nog nooit geweest.
Blijkbaar had iemand van de shop dat ding meegenomen en daar naar de politie gebracht. Waarom en hoe en wat dat is een mystery, was natuurlijk makkelijker geweest als hij afgeven was bij de shop. Maar we hebben hem weer terug! Het geld zat er zelfs nog in :)
Ik was blij dat mijn gevoel me nooit in de steek liet, dat wat ik voel zo gebeurd het ook. Heerlijk die magie om je heen. En dan met dat mooie weer, lekker droog. Wandelen in het zonnetje.. het is een fijn leven :)
De dag erna belde het ziekenhuis, mijn oncoloog! Maar hallo hallo... ze maakte zich zorgen en vroeg hoe het met me ging. Zijn gangetje zei ik, vond het enorm lief en fijn dat ze belde. Lang duurde het gesprek niet, ik zei het ging goed en als er iets ernstigs was dan belde ik haar wel. Ik was wel van plan over 2 maanden ongeveer nog eens langs te gaan, controle. Daar ging ze mee akkoord.
donderdag 8 maart
Doorgaans gaat het echt goed, ik krijg me gedachten altijd weer naar positief gezet en voel me een blij en gelukkig mens. De dagen doorkomen is dan ook niet de juiste uitdrukking, mijn dagen vliegen om. Toch heb je niet altijd controle over jezelf. Controle is een illusie uiteraard, maar eer dat je het begrijpt en voelt wat met die zin bedoeld wordt ben je soms jaren verder.
Een klein voorbeeld is dat tussen voelen en weten een groot verschil zit. Vanuit mijn spirituele kant voel ik dat alles goed gaat komen. Ik voel me eigen ik, helemaal genezen, in de toekomst. Maar mijn eigen denken, mijn eigen sterke wil of geest, zegt wat heel anders. Onzeker vaak, doe ik het wel goed? waarom blijft alles groeien? wanneer stop het eens eindelijk? Wat als ik gewoon gek ben en spiritualisme niet bestaat, dan ga ik gewoon dood? Zou dat pijn doen? Vragen vragen en nog eens vragen.. zorgen eerder. Deze gedachten een positieve draai geven is een uitdaging, je wuift ze eigenlijk weg, je maakt plaats voor andere gedachten. Leuke ongeconditioneerde gedachten. Een mooie blauwe vlinder in een uitgestrekt veld. Daar zitten geen negatief geladen gedachten bij, alleen maar mooie kleuren, lekkere warme zon en de eenvoud van het fijne moment. De truc om positiever te denken.
Vandaag is een zeldzaam dagje, ik had niet verwacht dat ik hem nog eens zou krijgen op een korte termijn. Sinds gister had ik pijn aan mijn borst en long. Pijn is goed uit te schakelen, ook heb ik een hoge pijngrens. Op het moment dat ik dan niet meer fatsoenlijk kan nadenken dan weet ik dat de pijn echt heel erg is. Het trekt aan de tepel, de huid is dik en jeukt. Waarschijnlijk de huidkanker, heb er geen verstand van verder. Vandaag werd ik wakker met dezelfde pijn als gister. Nee! dacht ik nog.. nog steeds! Als dit dagelijks wordt dan wordt ik gek. Deze middag zou het heftig gaan regenen, nu scheen de zon nog en had echt zin een flink stuk te wandelen. Eerder in de week had ik een massage gehad die enorm goed heeft geholpen tegen de pijn aan me heup . Triggerpoint massage is echt DE shit... Voor mij althans. Vandaag heb ik dan ook meteen vele kilometers gemaakt. Nog geen 10 mtr het bos in begonnen de tranen.. vele.. vele.. tranen. Snikken, schreeuwen in mijn handschoenen en naar adem snakken. Het was allemaal aanwezig. Immens verdriet. Ik heb niet het gevoel dat ik dingen opkrop, ik voel me altijd mega goed. Deze tranen had ik al eens gehad, een vriendin was toen hier en voelde me die dag zeer uit balans. Dat was de dag dat ik veel over de dood had nagedacht, die dagen heb je uiteraard ook. Die dag had ik ook tijdens het wandelen continu tranen. Gewoon verdriet over hoe kut het wel niet allemaal is...
Dat was vandaag ook, het moest er gewoon even allemaal uit... allemaal onmacht dingen:
De hele dag eten bereiden en afwassen is vermoeiend, heel soms werkt het ontmoedigend omdat het enorm veel werk is in je eentje, je mist soms een partner, samenwonend en ondersteunend. Het niet hebben van geld, supplementen die je nodig hebt maar niet kan kopen, me gevangen voelen, de pijn aan me heup was echt een stresspunt maar dat is gelukkig nu opgelost, het realiseren dat ik bezig met een life changing iets. Niet ff 1 jaar gezond doen, nee... ik moet dit blijven doen, zodra ik echt goed van de wagen af val qua dieet is de kanker terug. Ik ga er nog steeds van uit dat me dit gaat lukken ook al zit er momenteel geen schot in. Mijn lichaam heeft verschillende dingen nodig in verschillende fases, juicen is echt mega goed, echter wil het lichaam het niet. Ik krijg een opgeblazen gevoel en heb veel gas van alle kanten. Ja grappig denk je misschien.. maar het was een extreme vorm. Je voelt je dan ook echt ziek.. Dus dan stop je daar maar mee. Nu ik al 2 weken aan de bacteriën en probiotica zit gaat het al een stukje beter. Volgende week ga ik weer eens proberen of ik kan juicen, dat zou echt een weldaad zijn voor mijn lichaam en immuunsysteem.
Het verdriet was er nog niet uit, het heeft de hele dag geduurd, huiltje hier huiltje daar. Ineens merkte ik op dat de pijn in mijn borst weg was. Dat zelfde gebeurde een maand terug ook toen ik zo gehuild had, de pijn in me borst was voor meer dan 80% weg. Is de kanker dan niet toch voor een deel een trauma?
Vanaf oktober kon ik niet goed slapen, 4 tot 5 uur, bij een slechte nacht nog geen 2 uur slaap. Niet onrustig ofzo, gewoon niet kunnen slapen. Ik was er ook niet geïrriteerd onder, gewoon lekker chill in bed. Of ik stond op en ging wat doen, op een gegeven moment dan vind je het zonde in je bed te liggen. Ook al is het 0500 u.. altijd wel iets te doen in huis. Sinds 2 jaar rook ik wiet, het roken begon eigenlijk vanwege de spierspanningen. De fibromyalgie was ver weg, maar de spierspanningen in mijn rug, eerder kramp gevoel, daar werd ik zo gek van dat vaak letterlijk tegen de muur opging met een tennisbal van de honden. Niks hielp ook... maar de wiet wel. Dus ja, met mate wel he, paranoia is watching me. Met de vermoedelijke longkanker is roken niet handig. Links en rechts rook ik nog wel een sigaret met me broer, gezelligheids dingetje. Maar ook daar moet ik echt mee stoppen.. Niks gaat in 1x bij mij, heb daar soms echt een tijdje voor nodig. Vele pogingen zijn nodig om de stap te maken, maar als ik die stap eenmaal genomen heb is hij ook blijvend. Stoppen met drugs en roken was vele male makkelijker dan stoppen met wiet roken... nu ik al een aantal dagen niks meer rook kan ik ook weer slapen.. gek he :) ik wist dat ergens wel, maar ja roken is zo lekker. En dat je niet kunt slapen dat neem je dan voor lief. Nu was ik het gewoon zat, ik moet goed en lang slapen anders kan ik nooit genezen van kanker. Kanker is echt een kut woord trouwens, ze schelden er te veel mee, ik scheld ook veel, toch ben ik een vredelievend mens. Ik ga vanaf nu "het wonder" gebruiken. Klinkt wat positiever niet? :)
Toch was ik nooit moe van het niet slapen nacht na nacht.. ik dacht dat ik gaande weg wel ergens een tik met de hamer zou krijgen of zoiets, maar dat is niet gebeurd. Ook was ik niet wazig, mijn concentratie was zoiezo al slecht. Niks meetbaars gaande van 5 maanden lang slecht slapen. Normaal als ik 2 nachten al slechte sliep was ik een zombie. Kon zelfs me kont niet meer afvegen.. je snapt me wel. Hyperactief heeft zo zijn voordelen natuurlijk. Nu heb ik alweer 2 nachten goed geslapen en ben ik overdag ook weer meer moe. Het lichaam is zo vreemd en wazig soms.. snap er echt niks van.
En dan hebben we nog de kou, de bekende kou die je hebt als je het wonder hebt. Tot in je botten en je komt hem amper kwijt. Soms sta ik wel 4x per dag in de hete douch. Mijn huid is vuurrood en bijna verbrand, hou het bijna niet meer vol.. en nog steenkoud. En dan ineens is het weer over. Soms dagen niet en dan een hele dag! Dansen helpt soms, ik dans salsa en bachata, na 3 liedjes ofzo gedanst te hebben hier thuis voel ik me wel een stukje beter. Het blijft echter op de achtergrond aanwezig.
In het begin van het traject had ik veel last van een nerveus gevoel. Ook had ik dat elektriciteit gevoel in me borstkas, beide zijn gelukkig wel. Heel soms als ik mijn negatieve gedachtes net iets te lang toe laat dan komt het terug. Ik voel dan meteen van: oohhh fouteboel wen! Vlindertjes, vlindertjes, mooie blauwe vlindertjes... na een min ebt het gevoel weg. Ik moet er niet aan denken me zo de hele dag te voelen.
Ondanks dat mijn tiet momenteel 3x zo groot is dan de ander ben ik nog altijd niet bang. ik zit er wel eens aan, voelt raar, De tumor is zo hard en zwaar. Jonge wat eet jij allemaal!? Je moet op dieet! Het komt eraan zijn dieet, stapje voor stapje.
Nu de wiet out of the picture is had ik weer last van mijn spierspanningen, om die op te lossen ben ik naar een fysio in voerendaal gegaan die het anders aanpakt, tip van een goeie vriend! Ze beginnen met toegepaste basis kinesiologie. Er kwam uit dat ik een schimmel in mijn lymfe-systeem had en daardoor mijn afvalstoffen niet kwijt kon. Verzuring.. Iedere patiënt van het wonder is verzuurt. Hij was spot on, daar was ik echt blij mee. Het zit echt mee allemaal, ik ontmoet mensen die ik moet ontmoeten en er komen mooie dingen van. Ook hier bij deze aardige meneer. Ik had nog een probleem maar ben vergeten wat.. ben echt een zeef soms. Hiervoor heb ik 2 ontgiftkuren voor gekregen. Een sterk geconcentreerde tablet van oregano en een lymfe ontgiftingskuur, beide vega en homeopatisch. Inmiddels contact gehad met mijn arts en het groen licht was gegeven. Ik ben zeer benieuwd wat dit gaan doen. Over 2 weken zijn de kuren klaar en mag ik terug komen, dan wordt verder gekeken naar mijn problematiek.
Uiteraard heb ik verteld over het wonder. Nogal belangrijker als je ergens voor gaat, maar je merkt dat sommige je anders benaderen omdat je het hebt. Toch een soort van terughoudendheid. Dat was hier totaal niet. Sterker nog hij wist ook veel over dit traject en hebben er kort over gebabbeld want hij had het mega druk. Dat begreep ik ook wel, was nu al onder de indruk. Dat fijne gesprek resulteerde in een telefoonnummer van een vrouw in duitsland die bio resonantie doet. Je moet meteen denken aan silvia millecam he, maar toch hebben er veel mensen baat bij gehad en had er wel eens over gehoord. Wat het inhoudt weet ik niet, heb het nog niet opgezocht. Maar als je naar iemand gestuurd bent, en die persoon stuurt je verder, dat is een avontuur, dat is een aanwijzing die je moet volgen. Dus dat doe ik dan ook, op zijn tijd. Wanneer ik voel, of doorkrijg NU moet je bellen. We hebben het fijne gesprek beëindigd met een stevige handdruk en een smile, hij sprak de woorden uit die ik al zo vaak gehoord had, voor mij was het al gewoon. Hij zei: Ik geloof dat we elkaar tegen komen met een reden, dit heeft zo moeten zijn. Jup, dat denk ik ook....
Het is nu 19:40u, ik ben dit blog aan het schrijven. ik merkte dat ik steeds moeilijker de tekst kon lezen. Ik dacht, misschien beetje concentratie problemen, ik eet me even iets en loop een rondje met de honden en dan weer een frisse blik. maar nu ik er weer erachter zit is het nog erger. Toen het tintelen in mijn nek begon wist ik genoeg.. Een wietdruppeltje te veel. En daar zit je dan, veel te stoned om nog maar iets te doen en 50x over deze kleine tekst gedaan. Boh hey... Toch is stoned zijn van de olie heel anders dan roken. Veel minder fijn vind ik, vind het niet leuk en vind het zelfs enorm kut. Ik zou ook echt niet kunnen autorijden zo, dat kan met roken wel. We worstelen ons er wel doorheen.
Vorige week heb ik trouwens pizza gehaald en het was de lekkerste pizza ooit!! :) Van het weekend is daar nog bami met kip bij gekomen. Het smaakte enorm lekker, misschien ook omdat het met veel liefde gemaakt was door mam en mario :)
Ik ben ook maar gewoon een mens met behoeftes en slechte gewoontes... Het hoort er allemaal bij :)
Reacties
Een reactie posten