de uitslag
woensdag 27 dec 2017
Mijn feestdagen waren wisselend. Zondag naar vrienden geweest in boxtel, en maandag met familie. 2 totaal uiterste van dagen. Boxtel was vooral erg zat, erg stoned en erg gezellig! Familie was nuchter, angstig en verdrietig. Mijn broer wist van mijn onderzoeken op vrijdag, met hem heb ik dan ook besloten het niet aan mijn moeder te vertellen tot dat ik zekerheid had. Ze maakt zich al zo snel ongerust en dan 6 lange dagen met de kerst samen met mij wachten op slecht nieuws wilde ik haar niet aandoen. Maar er niet over kunnen praten met de kerst was echt dodelijk... alle dagen heb ik me voorbereid van op slecht nieuws, je emoties lopen door elkaar en als je dan je moeder ziet dan wil je het gewoon even eruit huilen en knuffelen... en juist dat ging niet.... Gelukkig was daar roy, af en toe een knuffeltje en gewoon lief zijn deed goed. Je gedachten gaan vooral uit naar hun, hoe ga ik mijn familie vertellen dat ik kanker heb? Hoe gaan zij hier mee om?
Eindelijk het was woensdag!!!! Ik krijg de uitslag, het wachten is voorbij... Nee toch niet. 1430 gepasseerd en nog geen telefoontje. Dan bellen we zelf natuurlijk. Tenenkrommend.. ik heb me poot stijf moeten houden voor een uitslag, ze hadden het druk de spreekuren liepen uit etc etc. "Mevrouw ik krijg nu een belangrijke uitslag en een afspraak staat vast, u verbind mij maar door met iemand die het me nu kan vertellen"! Na 5 lange min wachten kreeg ik een assistent eraan, ze was even vluchtig door me file aan het lezen. Je weet wel mensen lezen dan hard op je verstaat de helft niet omdat ze erover scannen en wat mompelen. Ze schrok ineens, sorry mevrouw, maar de uitslag is helemaal niet goed. Gelukkig had ik hier al op voorbereid maar hoe dit dan gebracht wordt, je hebt borst en lymph kanker. Gelukkig ben ik een nuchter persoon en reageerde ik er vrij koel op. Zo ga je toch niet met de meest belangrijke uitslag van iemands leven om.
Meteen een vervolg afspraak gemaakt voor de vrijdag 29 dec om 1050.
Mijn feestdagen waren wisselend. Zondag naar vrienden geweest in boxtel, en maandag met familie. 2 totaal uiterste van dagen. Boxtel was vooral erg zat, erg stoned en erg gezellig! Familie was nuchter, angstig en verdrietig. Mijn broer wist van mijn onderzoeken op vrijdag, met hem heb ik dan ook besloten het niet aan mijn moeder te vertellen tot dat ik zekerheid had. Ze maakt zich al zo snel ongerust en dan 6 lange dagen met de kerst samen met mij wachten op slecht nieuws wilde ik haar niet aandoen. Maar er niet over kunnen praten met de kerst was echt dodelijk... alle dagen heb ik me voorbereid van op slecht nieuws, je emoties lopen door elkaar en als je dan je moeder ziet dan wil je het gewoon even eruit huilen en knuffelen... en juist dat ging niet.... Gelukkig was daar roy, af en toe een knuffeltje en gewoon lief zijn deed goed. Je gedachten gaan vooral uit naar hun, hoe ga ik mijn familie vertellen dat ik kanker heb? Hoe gaan zij hier mee om?
Eindelijk het was woensdag!!!! Ik krijg de uitslag, het wachten is voorbij... Nee toch niet. 1430 gepasseerd en nog geen telefoontje. Dan bellen we zelf natuurlijk. Tenenkrommend.. ik heb me poot stijf moeten houden voor een uitslag, ze hadden het druk de spreekuren liepen uit etc etc. "Mevrouw ik krijg nu een belangrijke uitslag en een afspraak staat vast, u verbind mij maar door met iemand die het me nu kan vertellen"! Na 5 lange min wachten kreeg ik een assistent eraan, ze was even vluchtig door me file aan het lezen. Je weet wel mensen lezen dan hard op je verstaat de helft niet omdat ze erover scannen en wat mompelen. Ze schrok ineens, sorry mevrouw, maar de uitslag is helemaal niet goed. Gelukkig had ik hier al op voorbereid maar hoe dit dan gebracht wordt, je hebt borst en lymph kanker. Gelukkig ben ik een nuchter persoon en reageerde ik er vrij koel op. Zo ga je toch niet met de meest belangrijke uitslag van iemands leven om.
Meteen een vervolg afspraak gemaakt voor de vrijdag 29 dec om 1050.
Reacties
Een reactie posten